PIETERTJE VAN SPLUNTER
7 MARCH - 23 MARCH
BELVEDERE
MAX SCHULZE
OPENING FRIDAY 7 MARCH
17.00-20.00
From 7 March to 23 March, 2025, the project space What Art Can Do in the Jordaan presents the solo exhibition Belvedere by Max Schulze (1994). Through paintings, text, and mixed media, Schulze explores the alienation of the familiar and the way our well-being and living space influence one another.
​
With a collection of mostly new works, Belvedere explores the boundaries of what we call home. In abandoned rooms and still moments, there is vulnerability, while restless walks and glances inward – through windows, in rooms full of stories – reveal not only unease but also longing and hope. Schulze's works move between introspection and observation, presenting a world that is both recognizable and alienating.
​
The term belvedere comes from Italian, where bel means "beautiful" and vedere means "to see." It refers to an architectural structure – often a tower, dome, or pavilion – designed to provide a panoramic view. The belvedere has a long history – from Nero's palace to the Château de Versailles – and plays a dual role: it is a place of beauty and contemplation, but also of distance. The landscape is viewed and admired, but not directly experienced. This tension between connection and alienation forms the starting point of Schulze's work.
​
Belvedere not only refers to a physical location but also to an inner viewpoint – a mental space where memories and thoughts pass by like landscapes, sometimes familiar, sometimes elusive. Grief, helplessness, and trauma can turn a home into a strange space, a body into a shell, and a head into a labyrinth where past and present intertwine. Schulze’s work shows both the visible traces people leave in their environment and the invisible imprints that exist within ourselves: the echoes of what has been and the question of where we still belong.
Max Schulze (1994) works in various media – primarily painting, but also text, mixed media, and video. He graduated in 2016 from the Utrecht University of the Arts (HKU) and has lived and worked in Amsterdam ever since. He was an Artist in Residence at WOW Amsterdam and participated in the residency program De Torenkamer of NPO Radio 1. His work has been exhibited at locations such as the Openbare Bibliotheek Amsterdam, Kunsthal Kloof (Utrecht), and De Hallen (Amsterdam), and is part of the permanent collection of the Museum van de Geest – Dolhuys (Haarlem).
​
A publication with the same name, featuring poems, collages, photos, and prints of Schulze’s work, will be released alongside the exhibition.
Website: maxschulze.nl Instagram: @monsieurschulze
Van 7 t/m 23 maart 2025 presenteert projectruimte What Art Can Do in de Jordaan de solotentoonstelling Belvedere van Max Schulze (1994). Met schilderijen, tekst en mixed media onderzoekt Schulze de vervreemding van het vertrouwde en de manier waarop ons welzijn en onze leefruimte elkaar beïnvloeden.
Met een verzameling grotendeels nieuw werk verkent Belvedere de grenzen van wat we thuis noemen. In verlaten kamers en verstilde momenten schuilt een kwetsbaarheid, terwijl rusteloze wandelingen en blikken naar binnen – door ramen, in vertrekken vol verhalen – niet alleen onrust, maar ook verlangen en hoop onthullen. Schulzes werken bewegen tussen introspectie en observatie en tonen een wereld die zowel herkenbaar als vervreemdend is.
De term belvedere komt uit het Italiaans, waar bel "mooi" betekent en vedere "zien". Het verwijst naar een architectonische structuur – vaak een toren, koepel of paviljoen – ontworpen om een panoramisch uitzicht te bieden. De belvedere kent een lange geschiedenis – van het paleis van Nero tot Château de Versailles - en speelt een dubbelrol: het is een plek van schoonheid en contemplatie, maar ook van afstand. Het landschap wordt bekeken en bewonderd, maar niet direct ervaren. Deze spanning tussen verbondenheid en vervreemding vormt het uitgangspunt van Schulzes werk.
Belvedere verwijst niet enkel naar een fysieke plek, maar ook naar een innerlijk uitkijkpunt – een mentale ruimte waarin herinneringen en gedachten als landschappen voorbijtrekken, soms vertrouwd, soms ongrijpbaar. Rouw, machteloosheid en trauma kunnen een huis veranderen in een vreemde ruimte, een lichaam in een huls en een hoofd in een doolhof waarin verleden en heden door elkaar lopen. Schulzes werk toont zowel de zichtbare sporen die mensen achterlaten in hun omgeving als de onzichtbare afdrukken die in onszelf bestaan: de echo’s van wat is geweest en de vraag waar we nog thuishoren.
Max Schulze (1994) werkt in verschillende media – voornamelijk schilderkunst, maar ook tekst, mixed media en video. Hij studeerde in 2016 af aan de Hogeschool voor de Kunsten Utrecht (HKU) en woont en werkt sindsdien in Amsterdam. Hij woonde als Artist in Residence bij WOW Amsterdam en nam deel aan het residentieprogramma De Torenkamer van NPO Radio 1. Zijn werk was onder meer te zien in de Openbare Bibliotheek Amsterdam, Kunsthal Kloof (Utrecht) en De Hallen (Amsterdam), en maakt deel uit van de vaste collectie van het Museum van de Geest – Dolhuys (Haarlem).
Bij de tentoonstelling verschijnt een gelijknamige publicatie met gedichten, collages, foto’s en prints van Schulzes werk.